آنها با کنترل های الکتریکی، که بر اساس تغییر در مقاومت و ولتاژ، با استفاده از مقاومت های معمولی، مدارهای پل و پتانسیومترها به جای دستگاه های حالت جامد، متفاوت هستند. آنها همچنین با کنترل های دیجیتال مستقیم که ابتدا سیگنال های آنالوگ را قبل از پردازش به فرمت دیجیتال تبدیل می کنند، متفاوت هستند. کنترل های الکترونیکی آنالوگ فقط از سیگنال های آنالوگ استفاده می کنند و بنابراین ذاتاً می توانند قابلیت کنترل مدوله سازی را فراهم کنند. اصطلاح کنترل الکترونیکی آنالوگ اغلب در عمل به عنوان کنترل الکترونیکی به اختصار خوانده می شود، اگرچه از نظر فنی، کنترل های دیجیتال الکترونیکی نیز هستند. اصطلاح مخفف از این پس برای اختصار استفاده می شود.
کنترل های پنوماتیکی که از هوای فشرده به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند، بسیار ساده و ذاتا آنالوگ هستند و آنها را برای کنترل دما، رطوبت و فشار ایده آل می کند.
زمانی رایج ترین کنترل های مورد استفاده در ساختمان های غیرمسکونی بودند، اما به سرعت با کنترل های الکترونیکی و دیجیتالی آنالوگ با قابلیت تر و انعطاف پذیرتر جایگزین می شوند
اصول عملیات
سیستم های کنترل پنوماتیک از هوای فشرده، تمیز، خشک و بدون روغن به عنوان منبع قدرت کنترل استفاده می کنند، درست مانند کنترل های الکتریکی که از برق استفاده می کنند.
کنترل های خود تغذیه و سیستمی آنهایی هستند که نیازی به منبع تغذیه خارجی مانند برق یا هوای کنترل پنوماتیک ندارند.
کنترل های خودکار آنهایی هستند که انرژی مورد نیاز برای عملکرد خود را از سیستم هایی که کنترل یا کار می کنند، می گیرند.
DDC کنترل هایی هستند که توسط ریزپردازنده های دیجیتالی کار می کنند.
"دیجیتال" به این معنی است که آنها مانند رایانه های شخصی معمولی روی یک سری پالس کار می کنند.
در سیستم DDC، تمام ورودی ها و خروجی ها باقی می مانند. با این حال، آنها در کنترل کننده ها پردازش نمی شوند، بلکه تمام منطق کنترل در یک رایانه بر اساس دستورالعمل هایی به نام «منطق کنترل» انجام می شود.
سه تفاوت بزرگ بین کنترل کننده های DDC و سایر سیستم های کنترلی