مقاومت حرارتی یا مقدار R (R-Value) به سادگی معیاری است که نشان میدهد یک ماده چقدر میتواند در برابر انتقال حرارت مقاومت کند. هر چه مقدار R بیشتر باشد، آن ماده بهتر میتواند حرارت را در خود نگه دارد و از انتقال آن جلوگیری کند.
امروزه با توجه به گرم شدن بیش از حد هوا در تمامی نقاط زمین ایجاد شرایط آسایشی دمایی یکی از نکات و شرایط مهم در تمامی ساختمان ها می باشد. از زاویه نگاهی دیگر همچنان که ایجاد آسایش دمایی اهمیت حیاتی پیدا کرده است , لزوم انتخاب سیستم های بهینه , پیشرفته و همچنین تطابق آنها با نیاز واقعی پروژه ها بسیار مهم می باشد. دلیل آن نیز هزینه های اولیه بسیار بالا و همچنین هزینه های انرژی بسیار گران برای بهره برداران می باشد.
در همین رابطه میتوان پیشنهاد اکید اشری (Ashrae) مبنی بر انتخاب سیستم های تهویه مطبوع بر اساس ضریب اطمینان کمتر "1" بسیار قابل توجه می باشد. در حقیقت انجمن گرمایش، سرمایش و تهویه مطبوع آمریکا"Ashrae" بر این عقیده است که محاسبه نیاز خنک کاری یک پروژه بر اساس گرم ترین ساعت و روز یک سال می باشد و با توجه به اینکه این زمان حدود چند درصد کل سال می باشد , در صورت صرف نظر از آن می توان از یک سیستم خنک کننده با ظرفیت پایین تر استفاده نمود که این یعنی کاهش ظرفیت و سایز تمامی تجهیزات شامل چیلرها , پمپ ها , لوله کشی . در حقیقت ارزش کاهش مصرف انرژی بیشتر از کاهش سطح آسایشی برای ساعاتی در چند روز محدود می باشد.
در یک جمله انتخاب تجهیزات بر اساس ضریب های اطمینان بالای "1" و انتخاب سیستم هایی بیشتر از نیاز بطور کلی منسوخ شده است.
یکی از پدیده های غیر قابل اجتناب در بهره برداری و استفاده از سیستم های تهویه مطبوع , پدیده حبس هوا در بخش های مختلف سیستم می باشد.
پدیده حبس هوا بصورت کلی می تواند سبب اختلال در گردش آب , پایین آمدن بازدهی تجهیزات و همچنین آسیب های غیرقابل جبران به سیستم گردد.
آنها با کنترل های الکتریکی، که بر اساس تغییر در مقاومت و ولتاژ، با استفاده از مقاومت های معمولی، مدارهای پل و پتانسیومترها به جای دستگاه های حالت جامد، متفاوت هستند. آنها همچنین با کنترل های دیجیتال مستقیم که ابتدا سیگنال های آنالوگ را قبل از پردازش به فرمت دیجیتال تبدیل می کنند، متفاوت هستند. کنترل های الکترونیکی آنالوگ فقط از سیگنال های آنالوگ استفاده می کنند و بنابراین ذاتاً می توانند قابلیت کنترل مدوله سازی را فراهم کنند. اصطلاح کنترل الکترونیکی آنالوگ اغلب در عمل به عنوان کنترل الکترونیکی به اختصار خوانده می شود، اگرچه از نظر فنی، کنترل های دیجیتال الکترونیکی نیز هستند. اصطلاح مخفف از این پس برای اختصار استفاده می شود.
کنترل های پنوماتیکی که از هوای فشرده به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند، بسیار ساده و ذاتا آنالوگ هستند و آنها را برای کنترل دما، رطوبت و فشار ایده آل می کند.
زمانی رایج ترین کنترل های مورد استفاده در ساختمان های غیرمسکونی بودند، اما به سرعت با کنترل های الکترونیکی و دیجیتالی آنالوگ با قابلیت تر و انعطاف پذیرتر جایگزین می شوند
اصول عملیات
سیستم های کنترل پنوماتیک از هوای فشرده، تمیز، خشک و بدون روغن به عنوان منبع قدرت کنترل استفاده می کنند، درست مانند کنترل های الکتریکی که از برق استفاده می کنند.
کنترل های الکتریکی معمولاً از 24 ولت ac به عنوان منبع تغذیه استفاده می کنند و فقط از بسته های تماسی (باز-بسته) و مقاومت متغیر (100-20000 اهم)، منطق کنترل استفاده می کنند.
رایج ترین و اساسی ترین کنترل کننده دما - ترموستات ساده دو حالته - نمونه ای از یک کنترل الکتریکی است.
حسگرها
Sensors
حسگرهای دما که معمولاً با کنترل های الکتریکی دو حالته استفاده می شوند، نوار دو فلزی، کلید جیوه ای، و حسگر حباب و مویرگی یا لامپ از راه دور هستند.
سنسورهای رطوبت مورد استفاده با کنترل های الکتریکی معمولاً از نوع مکانیکی هستند که از مواد جاذب رطوبت (مانند موی حیوانات یا نوار نایلونی) استفاده می کنند که با جذب رطوبت یا رطوبت، طول آن تغییر می کند. در مواد جذب می شود.
سنسورهای فشار دیفرانسیل الکتریکی عمدتاً از فناوری لوله بوردون یا دیافراگم برای تغییر کنتاکت برای کنترل دو حالته یا شناور استفاده می کنند.
کنترلرها، دو حالته
Controllers, Two-position
کنترل های الکتریکی معمولاً دو حالته هستند و از ترموستات ها، رطوبت گیرها یا آمار فشار استفاده می کنند که در آن متغیر کنترل شده حس می شود و با نقطه تنظیم مقایسه می شود و یک تماس بر این اساس باز و بسته می شود.
کنترلرها، تعدیل
Controllers, Modulating
از کنترل های الکتریکی برای کنترل مدولاسیون واقعی با استفاده از پل وتستون استفاده می شود که اغلب به عنوان مدار پل از آن یاد می شود،
کنترل های خود تغذیه و سیستمی آنهایی هستند که نیازی به منبع تغذیه خارجی مانند برق یا هوای کنترل پنوماتیک ندارند.
کنترل های خودکار آنهایی هستند که انرژی مورد نیاز برای عملکرد خود را از سیستم هایی که کنترل یا کار می کنند، می گیرند.